نواختن دُهُل
نحوه دهل نوازی در نواحی مختلف متفاوت می باشد. به عنوان مثال در قسمتهای جنوبی همچون:
هرمزگان: دیگر از مضراب برای نواختن استفاده نشده و به جای آن دو دست در نوازندگی دهل، کاربرد دارد.
در سیستان و خراسان: به دو انگشت یک دست دو قطعه چوب حدودا 10 سانتی متری بسته و در دست دیگر قطعه چوبی قوس دار وجود داشت که با آن به نوازندگی دهل میپرداختند.
صدای دُهُل
صدای دُهُل، علاوه بر جنوب کشور که دهل در انواع مختلفی وجود دارد، در مناطق کویری همچون یزد، کاشان، نائین، کردستان و . . . نیز به ویژه در مراسم های مذهبی (خصوصا عاشورا و تاسوعا) شنیده می شود. دهل دارای ریسمانی است که به شانه نوازنده دهل آویخته شده و سبب نگهداشتن و راحت تر نواختن آن می گردد. صدای دهل، بم و پرحجم می باشد و کوک دهل، کوکی تعریف شده و معین نیست.