کلارینت

کلارینت

کلارینت، از سازهای بادی چوبی و قمیشی است. از اجزای کلارینت، می توان به 17 کلید و 6 سوراخ بر روی ساز اشاره نمود که نوازنده کلارینت، / کلارینتیست، با جابجا نمودن انگشتان خود در زمان نوازندگی کلارینت از این دو بخش استفاده می نماید. نوازنده کلارینت را کلارینتیست می نامند. کلارینت، دارای یک قمیش (زبانه : بخش اساسی در تولید صدای اصلی ساز) و یک لوله و یک سوراخ استوانه ای شکل است. همچنین این ساز جزء دسته سازهای انتقالی می باشد. به این معنا که نت نوشته شده با نتی که اجرا می شود یک پرده اختلاف دارد و به عنوان مثال “نت دو” در هنگام نواختن “سی بمل” بوده و صدای سی بمل شنیده خواهد شد.

کلید کلارینت

کلید کلارینت، کلید سل می باشد. جنس کلارینت، معمولا کلارینت حرفه ای از جنس چوب سیاه آفریقایی می باشند و بهترین مارک کلارینت در همین جنس چوب تعریف می گردند. سایر جنس های کلارینت نیز از آبنوس و اخیرا از فلز نیز ساخته می شود. ساز کلارینت از 5 قسمت تشکیل شده است که این 5 بخش از یکدیگر جداپذیر بوده و برای سرهم بندی مجدد آن می بایست نحوه بستن کلارینت را فراگرفته و به درستی آن را پیاده سازی نمایید.

پیشینه کلارینت

خاستگاه کلارینت به اعتقاد برخی کشور آلمان می باشد و براساس شواهد موجود در سال 1700 میلادی شخصی به نام “یوهان کریستوف دنر” با اضافه نمودن قطعه ای به سازی به نام “شالوماو” ، کلارینت را اختراع نموده است. البته این ساز به مرور زمان با اضافه شدن کلید ها و برخی بخش ها، تکمیل گردیده و صدای آن نیز بهبود یافته است. منظور از کلارینت معمولا نوع کلارینت سوپرانو می باشد که صدایی زیرتر از سایر کلارینت ها دارد. جالب است بدانید که قره نی همان کلارینتی است که توانایی اجرای موسیقی شرقی را داشته است. در معنای لغوی آن : قره به معنی سیاه و نی هم که همان ساز نی در زبان فارسی است و مجموعا ” نی سیاه ” نام دارد.