شورانگیز

شورانگیز
نخستین بار با پیشنهاد " علی تجویدی " و به همت " ابراهیم قنبری مهر " سازی تلفیقی از سه ساز : سه تار، تار، تنبور ساخته و پرداخته شد که جز در تعداد محدودی تفاوت (تفاوت ها اغلب در ویژگی های صوتی این دو ساز است)، بیشتر مشابه سه تار می باشد. کاسه شورانگیز از نوع کاسه تنبور ساخته شده است و طنین صدای آن مرتبط با کاسه و پوستی می باشد که بر روی ساز وجود دارد. صدای شورانگیز از صدای سه تار بم تر می باشد و شروع وسعت صوتی آن از نت دو و خاتمه آن نت می کُرُن است. می توان گفت که بین اعضای خانواده این ساز (سازهای مشابهی همچون تار، سه تار و …)، شورانگیز دارای صدای حجیم تر و پرطنین تری می باشد. این ساز دارای 6 سیم که سیم اول و دوم در آن به یکدیگر چسبیده اند و دارای 20 پرده می باشد. همچنینی دارای 6 گوشی جهت تنظیم کوک شورانگیز است. شوانگیز در دسته سازهای زهی مضرابی قرار می گیرد.
حسین علیزاده* در برخی قطعات خود از این ساز بهره گرفته است. آثاری همچون ماه و مه، باده تویی، و . . .
در پایان این بخش نی کده می توانید تماشاگر نواختن شورانگیز توسط استاد حسین علیزاده بوده و لذت ببرید.
هم اکنون کارگاه های زیادی برای ساخت ساز شورانگیز وجود دارند. یکی از آن ها کارگاه هرمز ملک شاهی می باشد که مدل های گوناگونی از این ساز را عرضه می نماید.
فراگیری آموزش شورانگیز خاص بوده و در یافتن اساتید شورانگیز نسبت به اساتید سایر سازها ممکن است با اندکی محدودیت مواجه گردید. اغلب اساتید ساز شورانگیز به عنوان نوازنده شورانگیز در گروه نوازی ها و یا تکنوازی های شورانگیز فعالیت دارند.
 

علی تجویدی : آهنگساز، پژوهشگر، نویسنده و نوازنده برجسته ویولن و سه تار و اهل ایران بود.
ابراهیم قنبری مهر : سازنده برجسته سازهای ایرانی و از هنرجویان استاد ابوالحسن صبا بود.
حسین علیزاده : او آهنگساز، پژوهشگر و نوازنده تار و سه تار ایرانی می باشد.